„List słomiany”? List Jakuba był jedną z najsłabiej rozumianych ksiąg Biblii. W 1519 roku podczas debaty w Lipsku katolicki uczony Johann Eck zacytował List Jakuba jako dowód przeciwko poglądowi Marcina Lutra, że usprawiedliwienie jest wyłącznie z wiary, i utrzymywał, że uczynki są koniecznym składnikiem tej równości.
Tak więc w pewnym sensie nasze studium biblijne w tym kwartale obejmuje całą erę chrześcijańską, jako że zawiera jedno z najwcześniejszych przesłań, a z drugiej strony rzuca światło na wydarzenia czasów końca. W odpowiedzi Luter w końcu odrzucił natchnione autorstwo Listu Jakuba, głównie wskutek błędnego założenia, iż uczy on zbawienia z uczynków. We wprowadzeniu do swojego niemieckiego przekładu Nowego Testamentu z 1522 roku reformator wskazał, iż preferuje takie biblijne księgi jak:Ewangelia Jana, 1 List Jana, List do Rzymian, List do Galatów, List do Efezjan i 1 List Piotra, gdyż ukazują Chrystusa i uczą „wszystkiego, co jest niezbędne i błogosławione (…) do poznania”.
We wstępie do Listu Jakuba Luter nie szczędził negatywnych komentarzy. Nazwał go „prawdziwie słomianym listem”, ponieważ, jak stwierdził, „nie ma on w sobie nic z natury ewangelii”. Choć reformator nie odważył się usunąć Listu Jakuba z kanonu Pisma Świętego, to jednak wyraźnie oddzielił go od tego, co uznawał za rzeczywisty kanon. Nacisk kładziony przez Lutra na listy Pawła, w tym zwłaszcza List do Rzymian i List do Galatów, oraz odrzucenie przez niego Listu Jakubaze względu na brak innych wartości poza tą, że list może służyć osobistej jedynie pobożności, wywarły istotny wpływ na sposób myślenia znacznej części chrześcijańskich biblistów i teologów na przestrzeni kilku stuleci.
Kim był Jakub, autor listu? Czyżby był legalistą usiłującym poprzez nauczanie zwalczać pogląd apostoła Pawła na usprawiedliwienie z wiary, że usprawiedliwienie jest z uczynków? A może po prostu przedstawiał to samo zagadnienie z nieco innego punktu widzenia, podobnego do tego, jaki zauważamy w naukach Jezusa zapisanych w ewangeliach? Drugie wyjaśnienie jest zdecydowanie bardziej logiczne niż pierwsze. Nie wszyscy reformatorzy podzielali niską ocenę Lutra wystawioną Listowi Jakuba. Nie kto inny jak Filip Melanchton, najbliższy współpracownik Lutra, wyrażał przekonanie, że pisma Pawła nie kłócą się z Listem Jakuba.
Jakub znał Jezusa osobiście. List Jakuba może być jednym z najwcześniejszych chrześcijańskich pism, a przy tym ze wszystkich listów najbardziej przypomina nauczanie Zbawiciela zapisane w ewangeliach. Podobnie jak Jezus w przypowieściach, tak też Jakub stosuje obrazowy styl związany z rolnictwem i porównania zaczerpnięte ze świata finansów. Istotnym podobieństwem są także wzmianki dotyczące mądrości, modlitwy i — ponad wszystko — wiary.
List Jakuba jest wyjątkowy także pod innymi względami — między innymi dlatego, że daje nam wgląd w zmagania, z jakimi mieli do czynienia pierwsi chrześcijanie w swoich zborach. Gdy zawiść, zazdrość i zeświecczenie wkradały się do Kościoła Bożego, pewne naciski społeczne i kulturowe nastawiały bogatszych chrześcijan przeciwko biedniejszym. W liście tym są także obecne elementy wielkiego boju między dobrem a złem, np. gdy Jakub przeciwstawia się fałszywym formom mądrości i wiary.
Najważniejsze dla adwentystów dnia siódmego jest to, że List Jakuba emanuje ufnością w powtórne przyjście Chrystusa, jak również daje istotny wgląd w zagadnienia dotyczące prawa Bożego i sądu. Jako wzorzec do naśladowania Jakub wymienia między innymi Eliasza. Ma to szczególne znaczenie dla nas, adwentystów dnia siódmego, którym, jak wierzymy, powierzono zadanie przygotowania świata na powtórne przyjście Pana.
Tak więc w pewnym sensie nasze studium biblijne w tym kwartale obejmuje całą erę chrześcijańską, jako że zawiera jedno z najwcześniejszych przesłań, a z drugiej strony rzuca światło na wydarzenia czasów końca.
Spis lekcji:
Lekcja I — Jakub, brat Pański
Lekcja II — Udoskonalanie naszej wiary
Lekcja III — Wytrwanie w pokusie
Lekcja IV — Być i czynić
Lekcja V — Miłość i prawo
Lekcja VI — Wiara, która działa
Lekcja VII — Poskramianie języka
Lekcja VIII — Pokora niebiańskiej mądrości
Lekcja IX — Jeden Prawodawca i Sędzia
Lekcja X — Płaczcie i narzekajcie
Lekcja XI — Przygotowanie na żniwo
Lekcja XII — Modlitwa, uzdrowienie i odrodzenie
Lekcja XIII — Wieczna ewangelia
